Μια διδακτική – αλληγορική ιστορία, που μας διδάσκει πως είμαστε πάντα στα χέρια του Θεού, και πως τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε, χωρίς Εκείνος να κινήσει τα χέρια του….

Την  παρακάτω ιστορία, μου την έστειλαν με το Ηλ. Ταχυδρομείο και θεώρησα πως είναι   δίκαιο να την μοιραστώ μαζί σας αγαπημένοι φίλοι και φίλες, γιατί η γνώση πρέπει να μοιράζεται και ειδικά τώρα που βαδίζουμε μπρος ολοταχώς για τις έσχατες μέρες, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε, πως δεν μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε, χωρίς την επιθυμία Εκείνου, που μας έπλασε κατ ‘Εικόνα και Ομοίωσή Του…
Είμαστε  κουτσά  ποτήρια που δεν μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, αν Εκείνος δεν μας κρατήσει στα χέρια Του…
Η ιστορία λέγεται το
"Το κουτσό ποτήρι"

Διηγούνται, πως κάποιος χριστιανός είχε στο σπίτι του και χρησιμοποιούσε, για την ατομική του χρήση, ένα ποτήρι με σπασμένο το πόδι του, που με κανένα τρόπο δεν μπορούσε να σταθεί και ήτανε υποχρεωμένος πάντοτε να το κρατάει στο χέρι του. Όταν τον ρωτούσαν γιατί το έκανε αυτό, ενώ υπήρχαν και άλλα ποτήρια, απαντούσε πως αυτό του χρειαζόταν να του θυμίζει πως μόνος του ήτανε αδύνατο να σταθεί στην πνευματική θέση που ο Θεός είχε ετοιμάσει γι’ αυτόν και πως έπρεπε να έχει διαρκώς τη συναίσθηση πως, όπως αυτός κρατούσε το ποτήρι στα χέρια του, έτσι και ο Θεός τον κρατούσε διαρκώς στα χέρια Του, γιατί μονάχος του δεν μπορούσε να σταθεί.

Πάντοτε ο Θεός χρησιμοποιεί αυτούς που φαίνονται πολύ μικροί στα μάτια τους. Αυτοί διαθέτουν περισσότερο χώρο για να εργασθεί ο Θεός.

Οι «πτωχοί τω πνεύματι» του κόσμου τούτου, θα είναι εκατομμυριούχοι στην αιωνιότητα.

Το μυστικό της πνευματικής δύναμης είναι να ομολογείς την αδυναμία σου.

Αυτοί που με χαρά εμπιστεύονται τα πάντα στα χέρια του Θεού, βλέπουν το χέρι του Θεού σε όλα τα πράγματα της ζωής.

 

Είναι μεγάλο δώρο, θεϊκό, να έχει ο άνθρωπος συναίσθηση με ταπείνωση του πόσο εξαρτημένος απόλυτα είναι από το Θεό και να μην κάνει βήμα, χωρίς τέλεια πίστη στο πρόσωπό Του, με το θέλημά Του πάντοτε πάνω απ’ όλα και να λέει:

“Κύριέ μου, είμαι ένα κουτσό ποτήρι, όμως στα χέρια Σου τα δοξασμένα μπορώ κι εγώ να αναφωνήσω «τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντος με Χριστού».
Μη με αφήσεις από κοντά Σου να φύγω μακριά!»

 Να μην ξεχνάτε ποτέ πως:

Λογοτεχνικό περιβόλι!