Με αφορμή την σημερινή επέτειο θανάτου του Εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, το Λογοτεχνικό περιβόλι της Ρένας Τζωράκη, αισθάνεται την ανάγκη να γράψει δυό λόγια ... Λίγα Λόγια για τον Διονύσιο Σολωμό:

- 12:29 π.μ.

Επέτειος Θανάτου η σημερινή μέρα 9 Φεβρουαρίου του 1857 , για τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό και δράττομαι της ευκαιρίας να γράψω δυό λόγια γι’ αυτόν, ειδικά στις μέρες μας ,που επικρατεί τόση σύγχυση για το τι είναι εθνικό και μερικοί κιόλας από τους πολιτικούς μας αγωνίστηκαν για να διαγραφεί η λέξη Εθνικό από το λεξιλόγιο του Έλληνα γιατί ο Έλληνας πρέπει σύμφωνα με την Νέα Τάξη πραγμάτων , να μην γνωρίζει την ιστορία του, να απαρνηθεί τη γλώσσα του, τον πολιτισμό, την θρησκεία του, για να μην μάθει ποτέ την πραγματική του αξία …

Αλλά όπως γράφει και ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης:

Όπου και να θολώνει ο νους σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.

Οι πιο πολλοί , γνωρίζουμε τον Ζακυνθινό μας ποιητή από το γνωστό μελοποιημένο του ποίημα:
«Ύμνος εις την Ελευθερίαν»,

οι πρώτες δύο στροφές του οποίου έγιναν ο εθνικός ύμνος των Ελλήνων (Ελλάδας και Κύπρου).

Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός γεννήθηκε στις 8 Απριλίου του 1798 στη Ζάκυνθο, ως εξώγαμο τέκνο του κόντε Νικόλαου Σολωμού και της υπηρέτριάς του Αγγελικής Νίκλη.

Σε πολύ μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, με τη συνοδεία του ιταλού δασκάλου του Ρώσση.

Επτά χρόνια αργότερα πήρε το απολυτήριο από το Λύκειο της Κρεμόνας και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Πάβιας, απ ‘ όπου πήρε το πτυχίο της Νομικής.
Παράλληλα με τις σπουδές στη νομική, για την οποία ουδέποτε ενδιαφέρθηκε, άρχισε να γράφει στίχους στην ιταλική γλώσσα, ενώ ήρθε σε επαφή με διαπρεπείς φιλοσόφους, φιλολόγους και αξιόλογους εκπροσώπους της λογοτεχνικής κίνησης της εποχής.

Το 1818 επέστρεψε στη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε για δέκα χρόνια. Εκεί άρχισε να γράφει τα πρώτα του αξιόλογα στιχουργήματα στα ελληνικά. Το πρώτο εκτενές ελληνικό ποίημά του και πλέον γνωστό είναι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν, απόσπασμα του οποίου καθιερώθηκε ως Εθνικός μας Ύμνος.

Λίγο αργότερα, συνέθεσε το λυρικό ποίημα Εις τον θάνατο του Λορδ Μπάυρον

και ακολούθησαν Η καταστροφή των Ψαρών, Η Φαρμακωμένη, Ο Λάμπρος, Εις Μοναχήν, Ο Κρητικός, Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ο Πορφύρας.

Στα τέλη του 1828 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κέρκυρα, συνεχίζοντας την ενασχόλησή του με την ποίηση σχεδόν απομονωμένος. Δεν έκανε ούτε ένα ταξίδι στην ελευθερωμένη Ελλάδα, γιατί, όπως υποστηρίζεται, «δεν εσυνηθούσε να θεατρίζει στο εθνικό του φρόνημα αλλά μες το άγιο βήμα της ψυχής».

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, διότι «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία».

Ο τάφος του Διονύσιου Σολωμού στη Ζάκυνθο:

Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 στην Κέρκυρα, ύστερα από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις.
Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν αρχικά σ’ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου.