Μια ιστορία αφιερωμένη σε όλους , που αισθάνονται ακόμα παιδιά και τους αρέσουν οι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες με Νόημα...

Μια ιστορία αφιερωμένη σε όλους , που αισθάνονται ακόμα παιδιά και τους αρέσουν οι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες με Νόημα...



   

Μια Γερμανική ιστορία, που μιλάει για το αληθινό Νόημα των Χριστουγέννων!!!

Η ιστορία  που θα σας διηγηθώ είναι γερμανική, κάτι σαν παραμύθι, και την έχει μεταφράσει στα ελληνικά ο Σπύρος Γκάρος.
Μου την έστειλαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και όπως συνηθίζω, όταν κάτι μου αρέσει, την  μοιράζομαι σήμερα μαζί σας παραμονές Χριστουγέννων του 2015, επειδή  πιστεύω πως τα όμορφα πράγματα πρέπει να τα μοιραζόμαστε , κάτι έχουν να μας προσφέρουν και ειδικά αυτές τις Άγιες μέρες,που ο Νους μας τυρβάζει στα επιφανειακά και όχι στα ουσιαστκά των εορτών...
Καλή Ανάγνωση σας εύχομαι…
Ρένα Τζωράκη




Κάποτε τα ζώα συνεδρίαζαν και συζητούσαν το νόημα των Χριστουγέννων, αλλά και τις επιθυμίες που είχε το καθένα τις άγιες αυτές ημέρες.

Το λόγο παίρνει πρώτη η κυρ’ αλεπού φωνάζοντας την επιθυμία της. «Λογικό... μία ψητή γαλοπούλα, ποιος γιορτάζει σήμερα Χριστούγεννα χωρίς να έχει στο τραπέζι του ψητή γαλοπούλα;»

Το ελαφάκι από την απέναντι γωνιά με τη ψιλή του φωνούλα εύχεται ένα έλατο.

«Χωρίς έλατο εγώ δε γιορτάζω ποτέ τα Χριστούγεννα».

«Αλλά όχι με πολλά κεριά», συμπληρώνει κλαψιάρικα η κουκουβάγια. «Όχι πολλά φώτα και στολίδια, εμένα μ’ αρέσει η απλότητα, η σκοτεινιά, ένα έλατο στολισμένο με γούστο, πράσινο ζωντανό, δηλαδή φυσικό»!

«Τι λες μωρή;» φωνάζει το παγόνι. «Και πως θα δείξω εγώ το καινούριο μου φόρεμα και τα χρώματά του; Όχι, όχι εγώ χωρίς καινούριο φόρεμα δε γιορτάζω Χριστούγεννα».

«Μην ξεχνάς και τα κοσμήματα», στριγκλίζει η κίσσα. «Εγώ Χριστούγεννα χωρίς να κλέψω κανένα δακτυλίδι, βραχιόλι ή καδένα δε γίνεται… Τα ωραιότερα Χριστούγεννα για μένα είναι, όταν έχω κοσμήματα».

«Και τα μελομακάρονα που τ΄ αφήνεις;» φωνάζει η αρκούδα με τη χοντρή φωνή της. «Οι λιχουδιές και τα γλυκίσματα είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου, χωρίς αυτά δε γιορτάζω Χριστούγεννα».

«Κάνε, ότι κάνω εγώ» λέει ο ασβός. «Ύπνο και πάλι ύπνο. Τα Χριστούγεννα για μένα σημαίνουν ύπνο, υπάρχει κάτι καλύτερο από το να απολαύσεις τον ύπνο;»

«Μη ξεχνάς πρώτα να πιεις», συμπληρώνει το βόδι. «Πρώτα να πιεις όσο μπορείς και μετά να το ρίξεις στον ύπνο». Ξαφνικά το βόδι μουγκρίζει δυνατά: «Ω, ω, ωχ»! Ο γάιδαρος του 'ριξε στα πισινά μία γερή κλωτσιά. «Ε, ε, βόδι, δε σκέφτεσαι λίγο το νεογέννητο παιδί, αυτό το ανθρώπινο πλάσμα;»...

Το βόδι έριξε το κεφάλι κάτω από ντροπή και λέει:

«Το παιδί… Α! Ναι, καλά λες… 
“το νεογέννητο παιδί, αυτό είναι το κυρίως νόημα των Χριστουγέννων…” 
Πλην όμως…» 
απευθυνόμενο στο γάιδαρο τον ρωτάει,
«το γνωρίζουν αυτό και οι άνθρωποι;»
 Ολοκληρώνοντας ας  κλείσουμε με την όμορφη προσευχή:






Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια