Η λειτουργία της ψυχής-ανάλυση

Η λειτουργία της ψυχής-ανάλυση




Στο βιβλίο «Φαίδρος» του Πλάτωνα, στο 245c, υπάρχει ένα εξαιρετικά σημαντικό σημείο, στο οποίο μας αποκαλύπτει τον τρόπο λειτουργίας της ψυχής μας.

Ας το δούμε αναλυτικά:
ψυχ πσα θάνατος.

Κάθε ψυχή είναι αθάνατη.

τ γρ εικίνητον θάνατον
Αυτό το ον που δεν χάνει ποτέ την κίνησή του είναι αθάνατο,
τ δ λλο κινον κα π λλου κινούμενον,
και αυτό το αθάνατο ον, έχει την δυνατότητα να κινεί κάποιο άλλο σώμα. Όμως ό,τι κινείται από κάποιο άλλο ον,
παλαν χον κινήσεως,
κάποια στιγμή θα σταματήσει να κινείται,
παλαν χει ζως.
και σαν αποτέλεσμα θα σταματήσει και η ζωή του.
Υπονοεί βεβαίως το υλικό σώμα του ανθρώπου που κινείται από μία άυλη ψυχή, που είναι το αθάνατο ον, η οποία όταν σταματήσει να κινεί το υλικό μας σώμα, αυτό αναπόφευκτα πεθαίνει.
μόνον δ τ ατ κινον,
Δηλαδή μόνο αυτό το ον το οποίο κινεί το ίδιο τον εαυτό του,
τε οκ πολεπον αυτό,
και δεν αποχωρίζεται ποτέ από τον εαυτό του,
οποτε λήγει κινούμενον,
ουδέποτε θα πάψει να κινείται.
Αυτός είναι ο ορισμός της ψυχής!
λλ κα τος λλοις σα κινεται τοτο πηγ κα ρχ κινήσεως.
Αλλά και σχετικά με τα άλλα όντα, αυτά που κινούνται πάντοτε, αποτελούν τα ίδια την αρχή και την πηγή της κίνησης.
[245d] ρχ δ γένητον.
Και αυτή η αρχή της κίνησης προηγείται της γέννησης του σύμπαντος.
ξ ρχς γρ νάγκη πν τ γιγνόμενον γίγνεσθαι,
Η αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος, συνοδεύτηκε από τον νόμο της ανάγκης (ή εντροπίας), ώστε με βάση αυτόν τον νόμο, να γεννιέται αυτό που πρέπει να γεννηθεί.
ατν δ μηδ ξ νός•
Όσον αφορά αυτήν την ίδια την αρχή που δημιούργησε το σύμπαν, αυτή δεν έχει δημιουργηθεί από τίποτα άλλο, παρά από το «πρωταρχικό εν».
ε γρ κ του ρχ γίγνοιτο,
Διότι αν κάτι είχε δημιουργηθεί πριν την δημιουργία του σύμπαντος,
οκ ν τι ρχ γίγνοιτο.
τότε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δημιούργημα.
πειδ δ γένητόν στιν, κα διάφθορον ατ νάγκη εναι.
Και ό,τι δεν έχει γεννηθεί από κάτι άλλο, κατά ανάγκη δεν μπορεί ποτέ και να καταστραφεί.
...
θανάτου δ πεφασμένου το φ αυτο κινουμένου,
Αυτό το ον που καθορίζουμε σαν αθάνατο, είναι πάντοτε αυτό το οποίο κινεί τον εαυτό του,
ψυχς οσίαν τε κα λόγον τοτον ατόν τις λέγων οκ ασχυνεται.
και δεν θα πρέπει κάποιος να διστάζει να παραδεχτεί ότι η ουσία και η αιτία της ύπαρξης της ψυχής είναι συναφής με την έννοια της αθανασίας.
πν γρ σμα, μν ξωθεν τ κινεσθαι, ψυχον,
Και βεβαίως, κάθε σώμα το οποίο αποκτά την κίνησή του από κάποια δύναμη που βρίσκεται έξω από αυτό, θα πρέπει να θεωρείται ότι δεν διαθέτει ψυχή,
δ νδοθεν ατ ξ ατο, μψυχον,
ενώ αντίθετα κάθε σώμα το οποίο αποκτά την κίνησή του από εσωτερική δύναμη, θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως έμψυχο.
ς ταύτης οσης φύσεως ψυχς•
Διότι αυτή ακριβώς η συμπεριφορά, χαρακτηρίζει την ουσία της φύσεως της ψυχής.
ε δ στιν τοτο οτως χον,
Και αν υπάρχει κάποιο ον που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο,
μ λλο τι εναι τ ατ αυτ [246a] κινον ψυχήν,
πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτό ακριβώς κινεί τον εαυτό του και ότι αυτό ακριβώς που το κινεί είναι η ψυχή του.
ξ νάγκης γένητόν τε κα θάνατον ψυχ ν εη.
Σύμφωνα με τους νόμους της Ανάγκης, η ψυχή θα πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί ένα ον αγέννητο και αθάνατο.
περ μν ον θανασίας ατς κανς•
Αλλά περί της αθανασίας της ψυχής, έχουμε μιλήσει πλέον επαρκώς.
περ δ τς δέας ατς δε λεκτέον.
Όσον αφορά όμως τον τρόπο λειτουργίας της ψυχής θα πρέπει τώρα να πούμε ορισμένα πράγματα.
οον μέν στι, πάντ πάντως θείας εναι κα μακρς διηγήσεως,
Αυτό λοιπόν το ον που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε σαν ψυχή, θα πρέπει να πούμε, ότι με κάθε τρόπο αφορά μία θεία οντότητα και για τον λόγο αυτόν, η συζήτηση που θα κάνουμε θα πάρει μεγάλη έκταση.
δ οικεν, νθρωπίνης τε κα λάττονος•
Όπως είναι φυσικό, θα μιλήσουμε καταρχήν για τις ανθρώπινες ψυχές που βεβαίως αποτελούν θείες ψυχές, αλλά μικρότερης σημασίας από τις ψυχές των ανωτέρων θείων όντων.
ταύτ ον λέγωμεν.
Για αυτήν λοιπόν την ανθρώπινη ψυχή θα μιλήσουμε τώρα.
οικέτω δ συμφύτ δυνάμει ποπτέρου ζεύγους τε κα νιόχου.
Ας παρομοιάσουμε λοιπόν την ψυχή του ανθρώπου, ότι αποτελεί έναν σύμφυτο συνδυασμό δυνάμεων, εκ των οποίων το ένα ζεύγος δυνάμεων διαθέτει φτερά και η τρίτη δύναμη μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ηνίοχος.
Δηλαδή ο ηνίοχος είναι αυτός που καθοδηγεί αυτό το ζεύγος των δυνάμεων.
θεν μν ον πποι τε κα νίοχοι πάντες ατοί τε γαθο κα ξ γαθν,
Οι ψυχές των θεών διαθέτουν το ζεύγος των ίππων τους και τους ηνιόχους τους, ώστε σαν σύνολο λειτουργούν ως αγαθοί, καθότι προέρχονται από ενάρετα μέλη.
[246b] τ δ τν λλων μέμεικται.
Ενώ αντίθετα οι ίπποι και οι ηνίοχοι των ανθρώπων αποτελούν ανάμιξη καλών και κακών στοιχείων.
κα πρτον μν μν ρχων συνωρίδος νιοχε,
Και καταρχήν, αυτός που διοικεί το άρμα της ψυχής μας, ελέγχει τα δύο άλογα κρατώντας τα ηνία τους.
ετα τν ππων μν ατ καλός τε κα γαθς κα κ τοιούτων,
Κατόπιν σε ό, τι αφορά αυτά τα άλογα, το μεν ένα άλογο είναι καλότροπο και αγαθό και χαρακτηρίζεται από τέτοιου είδους συμπεριφορά,
δ ξ ναντίων τε κα ναντίος•
το δε άλλο άλογο χαρακτηρίζεται από αντίθετη συμπεριφορά, διότι διέπεται από αντίθετα χαρακτηριστικά, είναι δηλαδή δύστροπο και ατίθασο.
χαλεπ δ κα δύσκολος ξ νάγκης περ μς νιόχησις.
Και γι αυτόν τον λόγο ο έλεγχος των ίππων καθίσταται αναγκαστικά δύσκολος και κουραστικός.
π δ ον θνητόν τε κα θάνατον ζον κλήθη πειρατέον επεν.
Για όλους αυτούς τους λόγους, αυτοί οι ίπποι ονομάστηκαν ο ένας θνητός και άλλος αθάνατος και αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουμε.
ψυχ πσα παντς πιμελεται το ψύχου,
Κάθε ψυχή, με κάθε τρόπο ελέγχει ό,τι είναι θνητό,
(δηλαδή το σώμα στο οποίο βρίσκεται ενσαρκωμένη)
πάντα δ ορανν περιπολε,
και έχει την ικανότητα να μπορεί να επισκέπτεται κάθε ουράνιο χώρο.
λλοτ ν λλοις εδεσι γιγνομένη.
Αλλά και την ικανότητα να ενσαρκώνεται κάθε φορά και σε διαφορετικό είδος οργανισμού.
τελέα [246c] μν ον οσα κα πτερωμένη μετεωροπορε τε κα πάντα τν κόσμον διοικε,
Όταν η ψυχή βρίσκεται σε κατάσταση τελειότητας, διαθέτει επιπλέον και φτερά, και τότε έχει την ικανότητα να επισκέπτεται όλα τα ουράνια σώματα και να επεμβαίνει στην λειτουργία κάθε οργανωμένου κόσμου.
δ πτεροῤῥυήσασα φέρεται ως ν στερεο τινος ντιλάβηται,
Όταν όμως χάσει τα φτερά της, περιπλανάται μέχρι να καταφέρει να ενσαρκωθεί σε κάποιο στερεό σώμα,
ο κατοικισθεσα, σμα γήϊνον λαβοσα,
το οποίο θα χρησιμοποιεί σαν κατοικία της και σε αυτό χρησιμεύει το γήινο σώμα που λαμβάνει.
ατ ατ δοκον κινεν δι τν κείνης δύναμιν,
Αυτό το γήινο σώμα, έχει την ικανότητα να κινείται το ίδιο αλλά χρησιμοποιώντας την δυνατότητα κίνησης που έχει η ψυχή του.
ζον τ σύμπαν κλήθη,
Το σύνολο ψυχής και σώματος, ονομάστηκε ζωικός οργανισμός.
ψυχ κα σμα παγέν,
γιατί παγιώνει την ένωση της ψυχής με το σώμα.
θνητόν τ σχεν πωνυμίαν•
Αυτό το σύνολο πρέπει να το κατατάξουμε στα θνητά όντα.
θάνατον δ οδ ξ νς λόγου λελογισμένου,
Αν τώρα αναφερθούμε στα αθάνατα όντα, δεν θα πρέπει να θεωρήσουμε ότι αυτά αποτελούνται από ένα μόνο στοιχείο,
λλ πλάττομεν οτε δόντες οτε κανς νοήσαντες [246d] θεόν,
αλλά θα τα συλλάβουμε με την φαντασία μας, διότι ούτε τα έχουμε δει ποτέ, ούτε και μπορούμε να κατανοήσουμε αρκετά καλά την έννοια της θείας υπόστασης.
θάνατόν τι ζον, χον μν ψυχήν, χον δ σμα, τν ε δ χρόνον τατα
συμπεφυκότα.
Γιατί η θεία υπόσταση πρέπει να θεωρηθεί σαν ένας αθάνατος ζωντανός οργανισμός, ο οποίος διαθέτει αφενός μεν ψυχή, αφετέρου δε διαθέτει και σώμα και αυτά τα δύο συνυπάρχουν αιωνίως...
Πηγή:astrology.gr

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια