Ορφικοί ύμνοι - ύμνος στη θεά Εκάτη

Ἑκάτης

Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν,

οὐρανίαν χѳονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον,

τυμβιδίαν, ѱυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,

Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι,

νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν,

ѳηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,

ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν,

ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,

λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι

βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι ѳυμῶι.

  Μετάφραση:

Την Εκάτη εξυμνώ, που τη λατρεύουν στις οδούς και στις τριόδους, την επέραστη,
την ουρανία και την επίγειο και τη θαλασσινή πού έχει κίτρινο πέπλο, αυτή πού
φροντίζει για τους νεκρούς και που είναι ενθουσιασμένη ανάμεσα στις ψυχές των
νεκρών,
την Πέρσειαν, αυτή πού αγαπά την ερημιά καί ευφραίνεται με τα ελάφια, την
νυκτερινή, την προστάτη των σκύλων, την ακαταμάχητη βασίλισσα αυτήν πού θηρεύει
ταύρους, τη βασίλισσα πού έχει τα κλειδιά όλου του κόσμου, την οδηγό, τη νύμφη
αυτή πού ανατρέφει παιδιά καί πού περιφέρεται στα βουνά αυτή την κόρη ας
παρακαλέσουμε να παρευρεθεί στις ιερές τελετές με ευμενή πάντοτε διάθεση προς τον
ηγέτη και με χαρούμενη καρδιά.

Λίγα λόγια από πλευράς μυθολογίας για τη Θεά Εκάτη

Η Εκάτη,  ήταν χθόνια θεότητα ,θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο, ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας.

Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στην γη, τη θάλασσα και τον ουρανό. Βοήθησε τη θεά Δήμητρα στην αναζήτηση της Περσεφόνης και μετά την επανένωσή τους έγινε συνοδός της Περσεφόνης και σύντροφος του Άδη. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τα Ελευσίνια μυστήρια.

Η Εκάτη συνήθως απεικονιζόταν σε σχέδια πάνω σε αγγεία κρατώντας 2 πυρσούς. Σε αγάλματα μερικές φορές απεικονιζόταν σε τριπλή μορφή. Άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστή είναι Περσηίς

Η θεά Εκάτη είναι η Φύλακας της Εισόδου προς τον Κόσμο του Ασυνείδητου, η Φρουρός στα Εσωτερικά Νερά.

Η ελληνική μυθολογία  στο πρόσωπο της ΕΚΑΤΗΣ  λάτρευε  τη θεά της Νύχτας . Θεότητα που ήρθε  από την Αίγυπτο  , αλλα στέριωσε  στην Ελλάδα  , η Εκάτη ήταν η θεά της νύχτας  με τα 3 πρόσωπα : του σκύλου , του ερπετού  και της γυναίκας . Οι αρχαίοι της έδωσαν  διάφορες ονομασίες και στις  αναπαραστάσεις  της εμφανίζεται πότε με τα 3 πρόσωπα πότε με το ένα ( το γυναικείο) .

Το σίγουρο είναι  πως ήταν  πρόσωπο αμφιλεγόμενο  που κουβαλούσε  το μυστήριο . Το  μυστήριο της  νύχτας και του θανάτου .

Κεφάλι σκύλου στην Ελληνική μυθολογία έχει η Εκάτη.

Η Εκάτη πληροφορεί πρώτη τη Δήμητρα για την απαγωγή της κόρης της και έτσι θυμίζει το ρόλο του Ανούβη.

Είναι η θεά εκείνη που ο Ηρακλής φέρνει νικημένη στον επάνω κόσμο σαν φύλακα των πυλών του Άδη με τριπλή όψη, ταυτόσημη με τον Κέρβερο.

Οι παγανιστές

Όταν ο χριστιανισμός εδραιώθηκε ως επίσημη θρησκεία του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους και ειδικά τον 4ον αιώνα, οι λεγόμενοι Παγανιστές (οι πιστοί στην παλιά θρησκεία και όσοι δεν πίστευαν στο Θεό της Βίβλου), που στο επίπεδο της τέχνης μεταξύ των άλλων είχαν τον κυνοκέφαλο Άγιο Χριστόφορο, υπέστησαν δεινούς διωγμούς.

Η θρησκεία τους απαγορεύτηκε, επειδή προερχόταν από τον δωδεκαθεϊσμό, μια θρησκεία που είχαν ασπαστεί κυρίως οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι αποικίες τους και οι ανώτερες τάξεις λαών που είχαν έλθει σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό.

Έντονη κάνει την εμφάνισή της, ανάμεσα στους Κέλτες θεούς, η λεγομένη Τριαδική Θεά που συνήθως ονομάζεται Μόρριγκαν (Morrigan) και έχει ταυτόχρονα τις όψεις μιας ηλικιωμένης, μιας ώριμης, και μιας νεαρής γυναίκας, φέρνοντας στον νου το ανάλογο τριπλό σχήμα των θηλυκών θεών της γης στην Ελληνική Μυθολογία, που είναι η Εκάτη, η Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη.

Τα ονόματα των τριών όψεων - εκδηλώσεων της θεάς Μόρριγκαν είναι Μάχα (Macha), Νέμιν (Nemain) και Μπάνουα (Βanba). Μάλιστα, σαν Μπάνουα παντρεύτηκε τον αγαθό θεό Ντάιντα και γέννησε απ' αυτόν, τον θεό Ένγκους (Oengus), ο οποίος έγινε αργότερα ο θεός του χρόνου.

Η Μπάνουα εμφανίζεται, επίσης, με την μορφή κορακιού να συνοδεύει τον θεό Λουγ στις μάχες, όπου έχει την αποστολή να μεταφέρει τους πολεμιστές που σκοτώθηκαν στον παράλληλο κόσμο Sidh.

Σ' αυτόν τον τελευταίο μάλιστα, η θεά βασιλεύει σε μια περιοχή που ονομάζεται "Χώρα των Γυναικών" [στην ιρλανδική : Τιρ νέι Μπα (Tir na mba)].

Σε άρθρο που αναφέρεται  ονομαστικά στα παιδιά της Έχιδνας (κόρης της Μέδουσας) και του Τυφώνα (Τυφωέα), τον Κέρβερο, τη Λερναία Ύδρα, το Λιοντάρι της Νεμέας, τον Όρθρο, τη Σφίγγα και τη Χίμαιρα.

Μερικοί μάλιστα αναφέρουν ότι παιδί της Έχιδνας ήταν και η τρομερή Σκύλλα, παρόλο που δεν είναι λίγοι που αποδίδουν τη γέννησή της στο Φόρβαντα και την Εκάτη.

Οι θεοί του Ολύμπου ζώστηκαν τα άρματα και ετοιμάστηκαν για πόλεμο. Αρχηγός στο θεϊκό στρατόπεδο ήταν ο Δίας, οπλισμένος όχι μόνο με την αστραπή και τον κεραυνό, όπως στην Τιτανομαχία, αλλά και με την αιγίδα, το δέρμα κατσίκας που είχε πάνω το κεφάλι της Γοργόνας.

Η τρομερή μορφή της έσπερνε τον πανικό ή απολίθωνε όποιον την αντίκριζε.

Πλάι του πιστή σύμμαχος η κόρη του η Αθηνά, η θεά των μαχών, που μόλις είχε γεννηθεί πάνοπλη από το τεράστιο κεφάλι του.

Φορώντας την πανοπλία της και με το γοργώνειο στο στήθος πολέμησε καλύτερα και από άντρας. Γι' αυτό ο Ζευς (Δίας) ονομάστηκε γιγαντοφόνης και γιγαντολέτωρ και η Αθηνά προσονομάστηκε γιγαντολέτειρα, δηλαδή αυτοί που σκότωσαν τους Γίγαντες.

Παραστάτες του Δία ήταν η Νίκη και η φοβερή μάνα της η Στύγα. Πρωτοπαλίκαρά του ήταν ο Ποσειδώνας, ο Απόλλωνας και ο Ήφαιστος ,που σε κάποια στιγμή που είδε κουρασμένο τον Ήλιο τον πήρε πάνω στο δικό του άρμα.

Μα και οι θεές πρόσφεραν με κάθε τρόπο τη βοήθειά τους, η Ήρα, η Αφροδίτη, η Αρτεμη, η Εκάτη και οι Μοίρες. Μόνο η Δήμητρα δε συμμετείχε στον αγώνα αυτόν γιατί είχε ιδιαίτερη συγγένεια με τη Γη, προστάτευε τους καρπούς που φύτρωναν στο ιερό της χώμα.

"Ενώ η ελληνική μυθολογία σταθεροποιεί το σύμπαν σε μια κυριαρχία των δυνάμεων του φωτός, η βαθιά, ασταθής και σκοτεινή κοσμολογία της βορειοευρωπαϊκής παράδοσης τείνει, αντιθέτως, σε μια γενικευμένη καταστροφή, που προέρχεται από την επαπειλούμενη ανάδυση των σκοτεινών δυνάμεων.

Πολύ πριν από την εισαγωγή της χριστιανικής εσχατολογίας, το Μίντγκαρντ, ο κόσμος των ανθρώπων, περιβάλλεται από το κοσμικό φίδι στις ρίζες του δέντρου του σύμπαντος, όπου μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανοιχθεί η πρωταρχική άβυσσος, η τελική ρωγμή που θα καταπιεί ωκεανούς και όρη.
          Από εκεί θα ξεπηδήσουν γίγαντες και δαίμονες πάνω σε πλοία φτιαγμένα από τεραστίων διαστάσεων νύχια νεκρών και οι ζωντανοί-νεκροί θα αναδυθούν κατά μυριάδες για να επιτεθούν στο θεϊκό οχυρό.

Σε φάλαγγες των οκτακοσίων, θα ριχθούν σε καθεμία από τις πεντακόσιες Πύλες της πόλης των θεών κατά την "κρίση των δυνάμεων", δηλαδή τη μεγάλη ύστατη τακτοποίηση των λογαριασμών, μέχρις ότου ο γίγαντας Muspell έρθει να θερίσει με τη φωτιά γη και ουρανό.

Τότε θα επιτεθούν ταυτόχρονα από όλες τις μεριές, και ο γιγάντιος λύκος Φένρις, σύμβολο του περιπλανώμενου αδάμαστου πολεμιστή, θα καταπιεί την ουράνια πολιτεία, ενώ οι γίγαντες θα καταστρέψουν το σύμπαν, και ο ήλιος θα εξαφανιστεί για να γεννηθεί αργότερα μια νέα γη με τους επιζώντες ήρωες (μεταξύ αυτών και ο γιος του Όντιν).
          Βεβαίως, η Ζωή και η Ικμάδα θα αναγεννώνται πάντα μέσα από τη στάχτη, αλλά η πολιορκία ολόκληρης της ουράνιας πολιτείας από τις εχθρικές δυνάμεις δεν θα πάψει ποτέ και πάντοτε ένα μικρό Γκρέμλιν του γένους του Λόκι θα εισβάλλει στον πολιτισμό της ομορφιάς και της αρμονίας και θα γεννά ένα αδηφάγο κακό, το οποίο θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο καθιστάμενο ολοένα και πιο ανεξέλεγκτο.
          Αυτή η διαρκής ανάδυση των χθόνιων δυνάμεων, αυτή η κυκλική επανεμφάνιση των πληθυσμών της κόλασης, των οποίων οι βίαιοι εγκληματίες εμφανίζονται ως προφήτες, δεν αποτελεί συμβολισμό που παρατηρείται αποκλειστικά στους μύθους του βορειοευρωπαϊκού κόσμου (απηχώντας ποικίλες ινδοευρωπαϊκές δοξασίες), όμως κυρίως σε αυτούς του μύθους παρουσιάζεται με ιδιαίτερη εμμονή.

Στην ελληνορωμαϊκή μυθολογία, αντιθέτως, η συνθήκη που μοιράζει τη γη ανάμεσα στον Δία και την Εκάτη ή τον Άδη είναι πολύ πιο σταθερή.

Ακόμη και αν οι χθόνιες δυνάμεις στοιχειώνουν συγκεκριμένες τοποθεσίες ή απειλούν μεμονωμένα πρόσωπα, η κοσμική ισορροπία δεν απειλείται ποτέ."

Εκάτη : Ελληνική θεά της Νύκτας και της Σελήνης. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ήταν κόρη της Αστερίας και του Περσέα.

Ο γλύπτης Αλκαμένης αναπαράστησε την Εκάτη με τρία ενωμένα σώματα και τρία κεφάλια, για να συμβολίσει πιθανόν τις τρεις φάσεις της Σελήνης.

Ονομαζόταν "Χθόνια", γιατί πίστευαν πως είχε σχέσεις με τον κόσμο των νεκρών, των φαντασμάτων και της μαγείας.

Ιερό ζώο της ήταν ο σκύλος.

Βοηθούσε τους ανθρώπους στις πολεμικές επιχειρήσεις, τους άρχοντες στην απονομή της δικαιοσύνης και ήταν προστάτρια του τοκετού, των παιδιών, της αλιείας και του κυνηγιού. 

Λατρευόταν στη Μικρά Ασία, στην Ελλάδα και στη Ρώμη, όπου ταυτίστηκε με την Τριβία.

Εμφανίζεται μόνο στα επαρχιακά νομίσματα.