Συνέντευξη στη Ρένα Τζωράκη από τη συγγραφέα Ρένα Τσαβαρή

Συνέντευξη στη Ρένα Τζωράκη από τη συγγραφέα Ρένα Τσαβαρή

Μια όμορφη συνέντευξη στο Πανελλήνιο περιοδικό "Νόημα με την συγγραφέα Ρένα Τσαβαρή


Η Ρένα Τσαβαρή ξεδιπλώνει την ψυχή της στη Ρένα Τζωράκη.
Τούτες τις μέρες κυκλοφόρησε ένα πολύ όμορφο βιβλίο από την συγγραφέα και αγαπημένη μου φίλη Ρένα Τζαβαρή με τίτλο "Βυθάνεμος."
Χαρά για μένα ,που το έλαβα στα χέρια μου με το ταχυδρομείο,πριν ακόμα βρεθεί στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.
Ένα καλογραμμένο βιβλίο,τρυφερό,γεμάτο αγάπη, ρομαντικότητα ,λυρισμό,αποτελεί κατάθεση ψυχής από την ίδια την συγγραφέα.
Ο αναγνώστης και μόνο από το εξώφυλλό του καταλαβαίνει την ευμορφιά της ψυχής της συγγραφεως.
Το βιβλίο μιλάει για την Ελπίδα & Σοφία. Αρετές, μα και πρόσωπα. Η μία συμπληρώνει την άλλη. Ίσως και γι’ αυτό η μοίρα να όρισε τις ζωές τους έτσι ώστε όπου σταματά η μία να ξεκινά η άλλη.
Όταν «πάγωσε η εικόνα» για τη ζωή της Ελπίδας, τότε ήταν που ξεκίνησε να ζει η Σοφία. Η ιστορία αναβιώνεται από τον Πόρο και εξελίσσεται στην Αθήνα. Από εκεί τα όνειρα διαδραματίζονται σε μια πραγματική σκηνή ζωής και παίρνουν προορισμό για Νέα Υόρκη, όπου ένα ομηρικό ταξίδι περιμένει τους ήρωες μας. Άραγε θα βρουν την Ιθάκη τους ή θα παρασυρθούν από τα λάθη του έρωτα ποδοπατώντας την αγάπη γιατί όταν ο Βυθάνεμος αρχίζει να παρασέρνει γίνεται θεριό και δεν καταλαγιάζει αν ..
Αν βουλιάζεις, αν πνίγεσαι, αν αποζητάς να «ζήσεις»...
Τι σημασία όμως έχουν τα «αν»; Κανείς τους δεν τα υπολόγισε, ούτε καν η μοίρα δεν στάθηκε όρθια απέναντί τους
«Να με θυμάστε
όχι μόνο γιατί σας αγαπώ
Γιατί πίστεψα στην αγάπη…Το μόνο λάθος μου αυτό
Μα...αν ξαναζούσα πάλι
Θα το έκανα το λάθος να αγαπώ..κι ας μην ήταν σωστό
Αν ξαναζούσα...δεν θα φοβόμουν

Θα λάτρευα το λάθος..Γιατί έτσι θα μετρούσα τις στιγμές !»
Ας δούμε όμως ποια είναι η Ρένα η Τζαβαρή….
Η Ρένα Τσαβαρή γεννήθηκε στην Αθήνα ζει και κατοικεί στην Σαλαμίνα. Είναι παντρεμένη,έχει μια κόρη. Το ένα μεγαλύτερο όνειρο της, ήταν η υποκριτική και το αμέσως επόμενο ήταν να σπουδάσει Νηπιαγωγός Ειδικής Αγωγής.
Κάτι το οποίο συνδύασε τα τελευταία δέκα χρόνια έχοντας δικό της team θεατρικής ψυχαγωγικής ομάδας για παιδιά.
Χάρισε το γέλιο σε πολλά παιδιά συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις Σχολείων, Δήμων και Κοινοτήτων, καθώς και σε πολλούς συλλόγους όπως το Χαμόγελο του Παιδιού, καθώς και σε συλλόγους Α.Μ.Ε.Α.
Έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς άρθρα σε τοπικές εφημερίδες και έχει ασχοληθεί με τα κοινά σε τοπικούς συλλόγους.
​​Η μεγαλύτερη αγάπη της ήταν, είναι και θα είναι,
«Η πένα της καρδιάς της»
Συνέντευξη στη ρένα Τζωράκη με την συγγραφέα Ρένα Τσαβαρή
1. Ρένα μου να σε καλωσορίσω και να σε ευχαριστήσω για την αποκλειστική Συνέντευξη στο Πανελλήνιο περιοικό "Νόημα".
-Ο Βυθάνεμος είναι το πρώτο πνευματικό παιδί σου μίλησέ μας για το βιβλίο σου και τι ήταν εκείνο,που σου έδωσε το ερέθισμα να το γράψεις; 

-Ο Βυθάνεμος Είναι To πρώτο συγγραφικό παιδί μου,η πρώτη ηλιαχτίδα της ψυχής μου που επιμελώς φανέρωσα στον κόσμο.
Το κουβαλούσα από παιδί τον βυθάνεμο, ήταν η ανάγκη μου να αγαπώ όλο τον κόσμο. Αυτό με έκανε να έχω βαθύτερα συναισθήματα για τους ανθρώπους με ειδικές ευαισθησίες όπως λέω εγώ τους ανθρώπους που οι άλλοι αποκαλούν Άτομα με ειδικές ανάγκες.
-Ένα όνειρο που έβλεπα από παιδί ήταν η αιτία να γεννηθεί ο βυθάνεμος.
Και η Αφορμή να εκδοθεί αυτήν την δεδομένη στιγμή της ζωής μου ήταν μια υπόσχεση που έδωσα στην αγαπημένη μου ξαδέρφη.
Στην οποία έχω αφιέρωσή και επίσημα το βιβλίο.
Ήταν μια δύσκολη εποχή που καταφέραμε και βγήκαμε νικήτριες στην περιπέτεια της υγείας της!
2.Τι είναι αυτό που σε εμπνέει και σε βοηθά να απελευθερώσεις την έμπνευσή σου;
-Η Ίδια η ζωή,η έμπνευση μου είναι ξεκάθαρα μέσα από την ζωή από όλα αυτά που έζησα θα ζήσω που θα ήθελα & δεν θα ήθελα να ζήσω.
Είναι πηγαία η έμπνευση μου,πηγάζει μέσα από την ανάγκη που έχω από νεαρή ηλικία να γράφω κάθε τι στο χαρτί..με εμπνέει ακόμη και ένας διάλογος που τυχαία θα ακούσω μέσα σε μια καφετέρια Στον δρόμο ακόμη και από μια μόνο ματιά μεταξύ των ανθρώπων εγώ μπορεί να εμπνευστώ.
Αλλά η μεγαλύτερη έμπνευση για μένα είναι η αγάπη της Κόρης μου.
3.Ο Συγγραφέας γεννιέται ή διαπλάθεται; Χρειάζονται σπουδές για την ποίηση η την συγγραφή ενός βιβλίου;
_Πιστεύω,πως, όπως ο Ηθοποιός που έχει έμφυτη τη κληρονομιά μέσα του,έτσι και ο συγγραφέας η ο ποιητής, πρέπει να το έχει έμφυτο για να γράψει και να περάσει εικόνες και συναισθήματα στους αναγνώστες.
Έχω την άποψη λοιπόν πως αν και υπάρχει σχολή κατάρτισης για συγγραφείς δεν σημαίνει πως όποιος σπουδάσει αυτόματα γίνετε και συγγραφέας.
Ο Σκοπός για ότι κάνει ο άνθρωπος είναι να το αγαπά και να το έχει μέσα στην ψυχή του.Τότε καταφέρνει τα ακατόρθωτα.
Χωρίς αυτό να συνεπάγεται την επιτυχία.
4. Θα ήθελα να μου πεις τη γνώμη σου, ένα μυθιστόρημα κλείνει μέσα του τη γνώση ή το συναίσθημα;
-Νομίζω πως και τα δύο χρειάζονται όμως πάνω από όλα παίζει σημαντικό ρόλο το συναίσθημα που μπορεί να μεταδοθεί από το κείμενο στον αναγνώστη.Αν αυτό έχει ανταπόκριση και αγγίξει τον κόσμο, τότε πιστεύω η επιτυχία είναι δεδομένη για τον συγγραφέα & το συγκεκριμένο έργο του!
5.Έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε τους συγγραφείς ως ανθρώπους που ζουν στο δικό τους κόσμο, αποτραβηγμένοι από τα κοινωνικά δρώμενα. Ισχύει κάτι τέτοιο;
-Εν μέρη ναι.Πιστεύω πως γράφοντας, αναπόφευκτα απομακρύνεσαι και δίνεσαι σε αυτό που αγαπάς..
Ξέρεις για να μπορέσεις να νιώσεις, μπαίνεις πολλές φορές στην θέση των ηρώων σου και αυτό σε κάνει συναισθηματικά ευάλωτο.
Σε βάζει σε έναν δικό σου κόσμο με αποτέλεσμα να γίνεσαι λιγότερο κοινωνικός έως αντικοινωνικός θα έλεγα.
Όταν όμως έχεις οικογένεια και υποχρεώσεις αυτό δεν είναι τόσο εύκολο.
Εγώ συγκεκριμένα ένιωσα να χωρίζομαι στα δυο.
η μια πλευρά ήταν η κόρη σύντροφος μητέρα και φίλη.
και η άλλη απομονωνόταν για ώρες πλάι στην Ελπίδα και την Σοφία..
Αυτός ο χρόνος που έγραφα ήταν καθαρά από τον ελεύθερο μου χρόνο και ο μόνος ελεύθερος χρόνος μιας εργαζόμενης μητέρας είναι ο Ύπνος.Πέρασα Πολύ ξενύχτι που όμως με ικανοποιούσε και δεν ένιωθα κούραση.
Εδώ όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δικούς μου ανθρώπους που με στερήθηκαν όλο αυτό το διάστημα
Την οικογένεια μου & τους φίλους μου που ενώ τους έλειπα και μου παραπονιόντουσαν, άλλο τόσο με ενθάρρυναν να συνεχίσω και να ολοκληρώσω το Βυθανεμάκι μου!
6.Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μέρος που σε εμπνέει;
-Ναι,όλοι λοιπόν πιστεύουν πως ο συγγραφέας έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει σε κάποιο ξωτικό μέρος για να μπορέσει να τελειώσει κάποιο έργο του. Ακούγεται Όμορφο και ιδανικό ίσως και ονειρικό .
Θα ήταν πολύ όμορφο όλοι όσοι γράφουμε να έχουμε αυτή την δυνατότητα..
Όμως εγώ που δεν την έχω και έχω μάθει στην ζωή μου να ακολουθώ αυτά που μου προσφέρει ο θεός ..
Θα σου πω πως παίρνω το λάπτοπ μου κατεβαίνω παραθαλάσσια και γράφω..
Αφαιρένομαι πολλές φορές και αντί να γράφω σκέφτομαι..
και μετά επιστρέφω στο γραφείο μου και όλα αυτά που ρούφηξα δίπλα στην θάλασσα που είναι η αγαπημένη μου από την φύση τα γράφω στον υπολογιστή!
Βέβαια θα ήθελα να είχα ένα μικρό σπιτάκι πλάι σε ποτάμι..
ναι θα το ήθελα..!
Γιατί κάπου κει μεταφέρομαι νοητά όταν μου έρχεται να γράψω!!
7.Από ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
-Έγραφα από μικρή και πάντα ήμουν με ένα βιβλίο στο χέρι γιατί αγαπώ το διάβασμα. Ήταν παιδικό μου όνειρο αλλά από αυτά που μερικές φορές δεν μπορείς να τα ομολογήσεις ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.
Θυμάμαι πως όταν άρχισα να γράφω τα πρώτα μου γράμματα,άρχισα και να ζωγραφίζω καλύτερα, έβγαζες δηλαδή νόημα μέσα από τις μουτζούρες..
Τότε λοιπόν Πρώτη & δευτέρα Δημοτικού είχαμε εκείνα τα μπλε τετράδια που στο Πάνω μισό ζωγράφιζες και στο άλλο κάτω μισό έγραφες αν θυμάμαι καλά Αντιγραφή.
Εγώ επέμενα να έχω δυο τέτοια τετράδια και ζωγράφιζα και από κάτω έγραφα στις φίλες μου και στην οικογένεια μου ποιηματάκια.
Νομίζω πως το μικρόβιο το είχα από τότε αλλά το ανακάλυψα στο Γυμνάσιο πια.
Και από τότε Με ξεκουράζει βγαίνει αβίαστα από μέσα μου το γράψιμο η πεζή ποίηση και το κείμενο αποτελούν για μένα πως να το πω "βύθισμα στην ψυχή μου βουτιά στην ψυχή μου αν θες".
8.Έχεις κάποια προσωπική Μούσα;
-Κάθε φορά που γράφω έχω και άλλη μούσα σε κάθε τι που γράφω επιρροή μου είναι η μούσα μου.
Άλλες φορές μπορεί να είναι άνθρωπος άλλες μπορεί να είναι η φύση και άλλες φορές συναισθήματα που γεννιούνται από την υπερευαίσθητη καρδιά μου!
9.Σήμερα, ένας νέος λογοτέχνης βρίσκει, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, τις πόρτες των εκδοτικών οίκων κλειστές. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει;
-Ομολογώ πως εγώ δεν χτύπησα πόρτες εκδοτικών για τον εξής λόγο.
Ήθελα το πρώτο μου συγγραφικό παιδί να έχει την δική μου υπογραφή και σφραγίδα.
Όχι από εγωισμό αλλά να, ήθελα να επιμεληθώ από την αρχή έως το τέλος εγώ τα πάντα που τον αφορούσαν ήθελα με λίγα λόγια να περάσουν όλα από τα χέρια μου!
Βέβαια σε αυτό το σημείο να πω, πως είχα σημαντική βοήθεια από ανθρώπους με γνώσεις του αντικειμένου που αν δεν ήταν δίπλα μου ίσως να μην είχα καταφέρει το αποτέλεσμα που επιθυμούσα.
Γιαυτό θα ευχαριστήσω από την καρδιά μου Την Μίνα Δαμίγου που όπως γράφω και μέσα στο βιβλίο δεν είναι μόνο συντελεστής που επιμελήθηκε το βιβλίο αλλά το αγάπησε σαν δικό της.
Με βοήθησε πάρα πολύ συναισθηματικά και ψυχικά ήταν μεγάλο στήριγμα για μένα που την είχα κοντά μου.
- Ρένα μου από καρδιάς σου εύχομαι το πρώτο πέταγμα του πρώτου πνευματικού παιδιού σου να είναι μαγικό σε ουρανούς Ανέφελης Αγάπης ,και να προσγειωθεί στις καρδιές όλων μας,ομαλά ,σιωπηλά και αθόρυβα....
Καλοτάξιδη η πρώτη σου πτήση αγαπημένη μου!!!!!!!!! - 1334818182_101327836_6--Rentt-house-for-hollidays-in-Rethymno-


Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια